Dyktando z okazji Święta Niepodległości
Dokonywać cudów za pomocą wehikułu...
Dzisiejszego ranka reprezentanci wszystkich klas SMS "Rekord" spotkali się w auli, by napisać dyktando z okazji Święta Niepodległości. Wydarzenie rozpoczęliśmy od krótkiego wykładu historycznego. Odśpiewaliśmy również hymn Polski, po czym przystąpiliśmy do pisania... Dyktando podzielone było na trzy części. W pierwszej udział wzięli przedstawiciele klas szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum. W drugiej - gimnazjum i liceum, natomiast w ostatniej uczestniczyli wyłącznie licealiści. Poniżej przedstawiamy treść dyktanda autorstwa Mateusza Żyły - nauczyciela języka polskiego i organizatora wydarzenia...
To wszystko wydarzyło się na lekcji historii. Zresztą większość przygód i niespodzianek czyha na nas właśnie na historii. Nasz nauczyciel potrafi dokonywać cudów za pomocą wehikułu, który zabiera nas w zamierzchłe czasy. Tak było i przedwczoraj. Pozwólcie, że o tym opowiem... Na przerwie jak zwykle hałasowaliśmy, biegaliśmy i dokuczaliśmy sobie. Wrzawa przycichła dopiero po dzwonku. Ustawiliśmy się jak harcerze pod pracownią historyczną, ukradkiem spoglądaliśmy w drzwi pokoju nauczycielskiego. Po dwóch minutach wyszedł pan profesor. A może to my po tak długiej chwili zorientowaliśmy się, że to on? Wyglądał bowiem zupełnie inaczej niż zazwyczaj. Co prawda, często przywdziewał żołnierski strój, lecz skąd te przymrużone oczy i wielkie wąsy? Na początku trochę z nich chichotaliśmy, ale huk zabawkowej strzelby przywołał nas do porządku. Weszliśmy równiutkim krokiem do sali. Na tablicy ujrzeliśmy olbrzymi napis: "11.11.1918 - Piłsudski, Dmowski, Paderewski, niepodległość". Już wiedziałem, że czeka nas długa podróż. Przecież dziewięćdziesiąt dziewięć lat temu odzyskaliśmy niepodległość! Dzięki temu Rzeczpospolita Polska znów pojawiła się na mapie Europy!
Zajęliśmy miejsca w ławkach. Nie spodziewaliśmy się, że czeka nas istne wahadło emocjonalne. Pracownia była podzielona na dwie nierówne części. Pierwsza przypominała zdmuchnięte przez huragan pole bitwy. Druga połyskiwała czystością, bogactwem, żyrandolami, kielichami na suto zastawionych stołach. Wnet zgasły światła. Trudno było cokolwiek dostrzec na kilka milimetrów. Myślałem, że wyzionę ducha, kiedy nagle rozbłysła stara żarówa, a dźwięki karabinowej amunicji dziurawiły manekiny przymocowane do sufitu. Przerażenie! Wojna na całego. Wreszcie pan profesor za pomocą marszałkowskiej różdżki wstrzymał ofensywę, zdążył podnieść struchlałego kumpla spod ławki i zaczął wykład o I wojnie światowej, pokoju brzeskim, o formowaniu armii polskiej pod dowództwem gen. Hallera itd. Następnie odsłuchaliśmy wystąpienia prezydenta USA Thomasa Wilsona o tym, że niezaprzeczalnie powinno powstać niepodległe państwo polskie. Współodczuwałem entuzjazm ówczesnych Polaków. Wracamy do gry!
Piłsudski ogłosił się naczelnikiem nowo powstałego państwa, a my w międzyczasie udaliśmy się do drugiej części klasy. Cóż się okazało? To miniaturka Paryża skonstruowana przez naszego oryginalnego bakałarza i pana Żelisława z techniki! Na ścianie beżową kredą rządziły litery: KONFERENCJA POKOJOWA. Do dwóch krzeseł przyklejone były eleganckie kartki. Kolejno podpisane: Roman Dmowski, Ignacy Paderewski. Na pożegnanie otrzymaliśmy arcypiękne, antykwaryczne wydania Małej Konstytucji. To była nietuzinkowa lekcja! Co będzie na stulecie? Za rok z pewnością się dowiecie...
Uczestnicy ogólnoszkolnego dyktanda:
Kacper Drużbacki, Mikołaj Kachel, Jakub Bednarz, Filip Leśków, Nikodem Grabski, Michał Śliwka, Paweł Pechciński, Jakub Dziwisz (szkoła podstawowa); Aleksander Torchalski, Kamil Jurasz, Maciej Żurek, Adrian Wala (gimnazjum); Dominika Chomiuk, Mateusz Flaka, Mateusz Antczak, Bartłomiej Ślosarczyk, Patryk Pietyra, Wiktoria Berdys (liceum).
