Nauczyciel-błazen i piąta klasa na Wenusie!
Koleżanko, kolego! Wyobraźnia właśnie jest od tego.
Piąta klasa zagrała ostatnio niebywały mecz z "Wenusowymi Urwisami". Niektórzy jeszcze dotąd nie wrócili... Prosimy więc wracać już na lekcje! Ponadto, do szkoły przyszedł nowy nauczyciel o błazeńskim usposobieniu. Frędzle na głowie, pstrokaty ubiór. Co na to szósta klasa? Bezlitosna. Doszło również do kurzowej zadymki na stołówce. A wszystko za sprawą dwóch ptaków.
PIĄTA KLASA NA WENUSIE... Na planecie Wenus rządził król Jerzy Jarzębina. Nie lubił siatkówki, ale za to kochał futbol. Miał nawet swą drużynę, którą nazwał "Wenusowe Urwisy". Zespół króla Jarzębiny urządzał z przeciwników kpiny. Z reprezentacją Plutona zwyciężyli trzydzieści do zera i poddani podrzucali trenera. Z kadrą Neptuna również poradzili sobie bez problemu, bo wsadzili rywalom do ust trzy słoje dżemu. W zespole Merkury grały same szczury, ale i te nie poradziły urwisom. Znudzony sukcesami Jarzębina szukał godnego przeciwnika. Spojrzał przez lupę na Układ Słoneczny. Czujnym okiem dojrzał dziwny punkt na Ziemi. Komputer pokazał mu szczegóły: klasa piąta, Bielsko-Biała, SMS "Rekord", ul. Startowa 29. Po dwóch tygodniach ekipa trenera Matlocha przybyła autobusem kosmicznym na stadion urwisów. Na trybunach krzyczały żółte ludziki o fioletowych twarzach z różowymi szalikami na szyjach. Na mecz przyjechał nawet Wielki Wóz, zabierając po drodze pół galaktyki. Po krótkiej rozgrzewce obu ekip zabrzmiał pierwszy gwizdek. Kacper podaje do Miłosza, a ten długą piłką uruchamia Stasicę. Ciąg dalszy nastąpi...
Ostatnie zdanie poprzedniej historii brzmiało: „Ciąg dalszy nastąpi”... A więc ruszamy dalej! Takiej krzepy i energii król Jarzębina nie zauważył u żadnej z drużyn. Rekord kilka minut przed ostatnim gwizdkiem wygrywał aż siódemkę do zera. Cudowną bramkę nożycami strzelił Koridor – stworzenie wypożyczone przez naszego trenera z planety Uran. Jarzębina nie umiał przegrywać, więc chciał chociaż zwyciężyć w innej dziedzinie. Zaproponował ekipie z Bielska-Białej układ. Brzmiał podejrzanie... Kosmiczne dyktando. Ten, kto popełni więcej niż sześć błędów, będzie grał w „Wenusowych urwisach” i na zawsze pozostanie na planecie Wenus. Ten, kto popełni mniej niż trzy błędy, będzie mógł spędzić tydzień ze swoim ulubionym piłkarzem i oczywiście wróci bezpiecznie do domu. Kuba spojrzał na Tymka, Kacper na Kamila, Oskar chichotał, a Igor zaczął dumać nad swym położeniem... Uczniowie, znając swe możliwości, przystali na propozycję. Wzięli długopisy do rąk. Jarzębina zaczął dyktować. Treści całej nie zapamiętałem, ale pojawiały się takie słowa jak: dróżka skarży się i trwoży, mżawka żartuje sobie z wróżb, pożeram jarzyny i jeżyny, huśtawka huczy i burzy harmonię, krzyczy kontroler i podróżny, bo tam chór przepiórek i chrząszcz podłużny... Wreszcie skończył. Kto na wieczność zostanie na Wenusie, a kto spotka się z Neimarem? Odpowiedź poznacie, drogie krasnale.
NAUCZYCIEL-BŁAZEN... Do szkółki przybłąkał się nowiutki nauczyciel języka polskiego. Od początku zrobił furorę wśród uczniów... Na głowie miał błazeńską czapkę, ubierał żółtą marynarkę i purpurową muchę. Do tego spodnie niebieskie, a na nogach dziurawe buty z zieloniutkimi sznurówkami. Najbardziej z wyglądu nowego nauczyciela rechotali uczniowie klasy szóstej. Nauczyciel-błazen miał czujne oko, a więc szybko dojrzał grupkę piętnastu roześmianych chłopców. Podszedł do nich i zaproponował zabawę w formie dyktanda. Ten, kto popełni mniej niż trzy błędy, będzie mógł spełnić swoje najpotężniejsze marzenie. Z kolei ten, kto popełni więcej niż pięć błędów, będzie przez tydzień wyśmiewany. Klasa szósta lubi ryzyko, więc wzięła do ręki pióra i długopisy, a nauczyciel-błazen zaczął dyktować... Nie pamiętam całego dyktanda, ale przewijały się takie sformułowania jak: dróżka skarży się i trwoży, mżawka żartuje sobie z wróżb, pożeram jarzyny i jeżyny, huśtawka huczy i burzy harmonię, krzyczy kontroler i podróżny, bo tam chór przepiórek i chrząszcz podłużny, wstążka wpadła w wór pieniężny, a trzmiel i czyżyk wzmógł harmider u wujka... Wreszcie skończył. Kto zwyciężył – gratulacje! Bierz walizkę i wakacje. A kto przegrał – nauka sroga... Jeśli wyśmiewasz – bój się Boga!
ZADYMKA KURZOWA NA STOŁÓWCE... Pewnego miesiąca bieżącego roku na długiej przerwie rozległ się na stołówce ogromny krzyk. Chociaż siedziałem w przyjemnym rozluźnieniu w nauczycielskim pokoju, czujne ucho odebrało przeraźliwe dźwięki. Nagle w drzwi zapukał przerażony Jareczek. „Cóż się stało?” – zapytałem. „Wojna!” – odrzekł. Zauważyłem, że wszyscy szukają schronienia po różnych zakamarkach korytarza. Dwóch Mateuszów wskoczyło na żyrandol, Dawid pofrunął pod schody, Kacper z Adrianem zacumowali w szafie, Filip z Jakubem zanurzyli się w zupie, a Konrad z Bartoszami rzucał przekleństwami. „Panowie, kultury troszkę w najcięższych momentach!” – powiedziałem i zbiegłem na stołówkę. Spostrzegłem, że Alan strzelał z miotły jak najlepszy żołnierz. „Panie Mateuszu, zamach! Wsiadaj Pan do czołgu!” – i wskazał na olbrzymie kartony po drugim daniu. Kosma ubrał hełm i rzucał rozkazami. Adrian próbował przeczołgać się pod ostrzałem. Całe zdarzenie w swej dramatyczności wyglądało dość humorystycznie. Źródło niebezpieczeństwa? Kura i Wróbel – siedzący w narożniku sufitu. Jeden nazbierał kurzu i sypał go w dół, a drugi ugniatał napowietrzone worki powodując huk. Chichotali przy tym wielce. To historia o Szymonach, przez których dziś dyktando pt. „Zadymka kurzowa”.
WSZELKIE PODOBIEŃSTWO DO PRAWDZIWYCH POSTACI I ZDARZEŃ JEST PRZYPADKOWE :)
Mateusz Żyła
